Streetart doet me op een andere manier naar de stad kijken. Ik zie plots zoveel mooie dingen.

De langste graffitimuur van het land staat al acht jaar op conto van Sint-Niklaas, maar ook de binnenstad telt niet te missen visuele hoogstandjes van binnen- en buitenlandse kunstenaars. Ik volgde een geleide streetartwandeling en ontdekte Sint-Niklaas vanuit een andere en verrassende hoek. Overal in het centrum staat geestig werk waar je zonder zoekende blik al te vaak voorbijloopt. Nota aan mezelf: wanneer voor het rood licht: kijk naar de kleur in ’t stad, niet naar het asfalt.

Een coronaproof groepje van tien verzamelt voor het oude postgebouw op de Grote Markt. Gids Bart Warnier, meteen ook de curator van het streetartproject, zwaait nog even met het handige overzichtsplannetje en trekt dan de wandeling op gang. De kant-en-klare streetarttour is net geen tien kilometer lang en toont de mooiste muurschilderingen die de stad rijk is. Van de in totaal 25 werken zullen wij er twaalf zien. De volledige tour doe je best met de fiets. “Graffiti en street art worden vaak onder dezelfde noemer geplaatst, maar er is wel degelijk een verschil”, vertelt gids Bart Warnier terwijl hij ons naar een eerste stop leidt. “Graffiti is een doorgaans wat ruwere subcultuur, en werken zijn altijd gemerkt met een tag. Het draait om de naam van de maker, om zien en gezien worden. Bij streetart is de boodschap achter het werk belangrijker. Kunstwerken worden meestal minutieus voorbereid in een atelier en worden dan naar de straat gebracht. De uitvoering van dat werk hoeft zich niet te beperken tot graffiti. Streetart is een bont allegaartje van sjabloondruk, stickers, posters en straatinstallaties zoals wildbreien.”

(Tekst gaat verder onder de foto)

Aan het kruispunt van de Parklaan en de Grote Peperstraat houden we halt bij één van de achttien elektriciteitskasten die telkens door een individuele kunstenaar onder handen werden genomen. Een roze vlinder, netjes uitgelijn met behulp van sjablonen, vrolijkt het wat troosteloze hoekje op. “Gemaakt door Tokyo, een Gents bureau dat zoekt naar de snijlijn tussen design en illustratie”, vertelt Warnier. “Ze doen ook artwork voor Sergio Herman en mochten dit jaar werken voor Pukkelpop, maar dat was buiten corona gerekend, jammer genoeg.” 

(Tekst gaat verder onder de foto)

In de Zeildoekstraat staat werk van Dzia. Hij is een Antwerpse muralist die vossen, vogels en andere beesten tekent. “Hij is hot in het buitenland. Zijn werk prijkt op bruggen en gevels over ter wereld”, aldus Warnier. Dzia tekende een fluogroene vlinder op een elektriciteitskast, mooi in evenwicht met de al even groene broodjesbar op de achtergrond. Dzia is ook de man die de metershoge slechtvalk maakte op de hoek van het Heymanplein de Mgr. Stillemansstraat. Een impressionante knipoog naar het koppel slechtvalken dat sinds 2014 jongen grootbrengt in de toren van de Onze-Lieve-Vrouwkerk. Hij maakte de muurtekening op amper drie dagen en koos voor een verwijzing naar de glasramen en art-deco-elementen die de buurt kenmerken.

(Tekst gaat verder onder de foto)

Via het Peter Benoitpark wandelen we verder naar het kruispunt met de Van Durmestraat. Recht tegenover de frituur staat de beeltenis van de Franse actrice Audrey Tautou, bekend van haar rol als Amélie Poulain. Haar portret is opgebouwd uit pixels. Als je er vlakbij staat, zie je enkel een wazige vlek. Pas vanop een afstandje zie je haar typerende trekken. “Ik ben hier in mijn leven al zo vaak voorbij gekomen, en nog nooit heb ik Amélie opgemerkt”, lacht Marc, één van de deelnemers, ietwat verontschuldigend. Hij is een gepensioneerd verpleegkundige die onlangs van Kemzeke naar Sint-Niklaas verhuisde en de stad ontdekt via het rijke culturele aanbod.

(Tekst gaat verder onder de foto)

“In precoronatijden ging ik graag naar voordrachten in het SteM. Ik herinner me een lezing over missionarissen in China. Staaltje wonderbaarlijke cartografie hadden die mannen onder de knie”, kijkt Marc terug. “Wandelen doe ik ook graag. Ik vind het fijn om verborgen plekjes te ontdekken, zoals de binnentuin van WZC De Spoele. Of om even stil te staan bij pareltjes die ik anders uit onoplettendheid zou voorbijlopen”, vertelt de oud-verpleegkundige terwijl we in de Blokmakerstraat staan kijken naar kleurrijk werk van Lindert Steegen, een Gentse streetartkunstenaar die abstracte lijnen combineert met figuratieve elementen. Het was ook deze man die het basketbalpleintje aan het voormalige slachthuis, achter het station, begin deze zomer onder handen nam. Het bont gekleurde pleintje werd ingespeeld door Ann Wauters, die er in haar jeugd zelf haar eerste bal door de ring gooide. Mooi extraatje: sinds het plein een make-over kreeg, wordt het meer bezocht door kinderen en jonge gezinnen. Kunst verenigt!

(Tekst gaat verder onder de foto)

We wandelen een paar straten verder en zien de indrukwekkende vogel van Dzia, wakend over de buurt. Een tiental meter verder prijkt de meest chauvinistische mural: de postcode van de stad, gemaakt door lokale jongeren. De jongste deelnemer van de groep ziet alvast een geschikt Instagram momentje en poseert met overgave voor de tag van sincity. “Ik ben komen kijken toen die kunstenaar de vogel op de muur spoot. Ik vond het superindrukwekkend om te zien hoe hij vanuit het niets zoiets mooi tevoorschijn toverde”, vertelt Lore (10). “Streetart doet me op een andere manier naar de stad kijken, denk ik. Ik zie plots zoveel mooie dingen. Eigenlijk is dit veel leuker dan een museum.”

(Tekst gaat verder onder de foto)

De streetartroute is een aaneenschakeling van verrassend werk. Let zeker op het Mondriaanachtige werk van Wim Maes in de Kokkelbeekstraat en op het kinderlijk-naïeve ontwerp van Nina Minnebo, op de hoek van de Parklaan en de Moerlandstraat. Het kon getekend zijn door je neefje, maar de ‘happy abstract’ kunstenares uit Sint-Niklaas wordt wel gevraagd door Canvas en Adobe. Nog zo’n showstopper: Roa. De wereldvermaarde artiest uit Gent staat bekend om zijn zwart-wit muurschilderingen – al dan niet met huid – en hun skelet. Net voor hij doorbrak gaf hij een workshop in de bib op het Heymanplein. “Voor 350 euro ging hij voor ons aan de slag op Villa Pace”, vertelt gids Bart Warnier. “Als je nu iets van hem koopt, mag je minimaal 15.000 euro neertellen. De stadsambtenaren waren er eerst niet zo gek op – het dreigde zelfs even bij het grofvuil terecht te komen – maar nu hebben de drie panelen een ereplaats in de bibliotheek.”

Check zeker ook zijn werk in de binnentuin van Den Eglantier, en sluit de route af met een drankje onder de toren van de Sint-Nicolaaskerk. Goed nieuws: het Sint-Niklase openluchtmuseum is nooit gesloten.

Tip voor jeugdige liefhebbers: de hoofdschool van d’Academie heeft een streetartatelier voor jongeren tussen 14 en 18 jaar.

Heb je zin gekregen om zelf op stap te gaan en street art te ontdekken? Je kan de handige 'Street art kaart' gratis ophalen in het toeristische infokantoor of hieronder downloaden.