Al vijftien optredens van Paul gezien, en ik ben hem nog altijd niet beu

In juli en augustus treedt elke dinsdag een artiest op in het stadspark. Bij mooi weer trekken De Parkies sowieso veel volk, maar wanneer Paul Michiels van Soulsister op het programma staat, is zowat de helft van het Sint-Niklase bevolkingsregister in het park terug te vinden. "Hopelijk signeert hij mijn cd tijdens de pauze!"

Het is dinsdagavond, niet minder dan tropisch, en de bandleden van Paul Michiels doen nog een laatste soundcheck op het podium. Terwijl de koele pintjes veelvuldig over de toog gaan, staan de echte fans al zenuwachtig over het gras te schuiven. "Ik heb Paul ondertussen al vijftien keer zien optreden en ik word hem simpelweg niet beu", lacht de 74-jarige Louise. "Zijn stem is van onweerlegbare klasse. En ja, hij zelf mag er ook wel zijn! Zeventig jaar is hij vorige maand geworden, en hij zou zeker naast me mogen wakker worden", klinkt het met een welgemeende knipoog.

Terwijl Paul het podium opkomt en zijn armen in de lucht gooit bij wijze van verwelkoming, geven Louises ogen licht. "Ik heb zijn laatste cd bij me. Tijdens de pauze ga ik naar het podium wandelen en hem vragen die te signeren. Als ik durf toch! Zijn meest fenomale optreden heb ik trouwens gezien in een klein cafeetje in Don Bosco in Sint-Niklaas. Voor een beperkt publiek, met Alana Dante als special guest. Ga ik nooit vergeten."

Ondertussen zingt Paul 'To be ageless, how would it be' en maken zijn heupbewegingen allicht menig vrouwelijk hormoon los. "Zeventig jaar, die mens. En er nog altijd zo scherp uitzien", klinkt het guitig bij het publiek. Dat Polle Pap nog altijd even populair is als ten tijde van Soulsister, maakte hij in ons stadspark moeiteloos duidelijk.